Het roer om (persoonlijk blog)

"Ik vertrek" en Het roer om", twee van mijn favoriete tv programma’s waarin mensen op zoek gaan naar geluk buiten Nederland en hun leven daarvoor radicaal omgooien. Natuurlijk met de nodige tegenslagen, want anders kijkt niemand naar deze programma’s.

Al jaren is het een droom van mij om naar het buitenland te verhuizen en dan het liefst naar Italië natuurlijk. Ik fantaseerde met Nino over een B&B hier in ons huis.

Zodra de kinderen volwassen zijn, vertrekken we richting Sicilië spraken we regelmatig tegen elkaar uit.

Toen Nino in 2012 overleed heb ik altijd vastgehouden aan deze droom en ik wilde deze koste wat kost verwezenlijken.

Maar, als ik iets geleerd heb de afgelopen 12 jaar, is het wel dat de toekomst niet is te sturen en dat de dingen altijd anders lopen dan gepland.

Mijn leven heeft twee keer behoorlijk op zijn kop gestaan met de nodige pijn en verdriet.

Na  Nino’s dood heb ik jarenlang het gevoel gehad dat alles op de automatische piloot gebeurde. Ik functioneerde wel, maar was er eigenlijk niet bij. Ik bleef sterk hangen in mijn zorg rol en zolang de ander het  goed had, ging het met mij ook prima. Althans, dat dacht ik.

Ik luisterde gisteren naar een podcast waarin een voorbeeld werd gegeven dat over mij zou kunnen gaan.

“Hoe geniet je volop van het leven zonder dat je voortdurend bang bent dat een geluksmoment zomaar ineens voorbij kan zijn?”

Leven dus met “De handrem op gelukkig zijn,  omdat je het altijd weer kunt kwijtraken”.

Dat slaat op mij besefte ik.

Het verklaarde ineens al mijn angsten en negatieve gedachten.

Ik leef met de handrem op gelukkig zijn. Ik ben altijd op mijn hoede.

Dus daarom dwalen mijn gedachten  zo vaak af naar:  Wat als…

2024 is voor mij op een andere manier begonnen dan ik had gehoopt en gepland.  Gevoed door angst belandde ik in allerlei doemscenario’s en ging daar naar handelen. Weer hadden mijn gedachten de regie over mijn leven. Ik wilde dat  niet meer. 

Op 7 april vertrok ik naar Sicilië met een duidelijke opdracht voor mezelf.

Voelen, verwerken loslaten en ruimte scheppen voor dat ene doel in mijn verdere leven.

Wat ik moest voelen en verwerken was me niet helemaal duidelijk. Maar daar zou ik vanzelf wel achter komen als ik dat doel geformuleerd had.

Inmiddels ben ik drie weken verder.

Ik heb geprobeerd te voelen en ruimte te creëren .

Maar dat gaat niet zoals ik had verwacht. En zeker niet zo snel.

Mijn gevoel is gebaseerd op mijn altijd aanwezige angstgedachtes en helaas is mijn brein als een stuurloos schip.

Dus dat moet ik eerst onder controle krijgen.

Loslaten, en verder met je leven. Kijk naar de toekomst en creëer een doel. Een advies dat ik de afgelopen jaren  vaak heb gekregen .

Mijn verleden laat ik niet los.

Het is de basis voor mijn verdere bestaan.

Wat ik lief heb, laat ik ook niet los. Nooit. Het is de fundering van mijn leven.

Op een stuurloos schip is het zinloos om vooruit te kijken.

Pas als ik weer aan het roer sta, kan het om en kan ik een andere koers gaan varen.

Mijn doel wordt een veilige reis  met heel veel kleine geluksmomenten in het nu, samen met de mensen van wie ik hou. 

Voor mij vertaalt zich dat in lief en zorgzaam zijn voor elkaar en alles wat je hebt delen, veiligheid, geborgenheid, lief en leed. Mijn doel is klein, maar mijn opdracht groot. Ik moet ervoor gaan zorgen dat angst niet langer de regie heeft.

Het roer moet om.