"Ik was hier" en "Altijd zal ik hier zijn"

De Tindari is bekend bij iedereen die ooit met ons is meegereisd naar Sicilië en mag je niet missen als je op vakantie bent aan deze kant van Sicilië.

Iedere keer als we hier zijn,  brengen we een bezoek aan deze plek bovenop de berg tussen Oliveri en Patti.

Toen de kinderen nog klein waren maakten we er elk jaar een wedstrijdje van wie als eerste de Tindari zag als we van het vliegveld richting Falcone reden.  

Zodra de Tindari in zicht kwam, wisten Turi en Sergio dat ze bijna bij Opa en Oma waren. En bij het lekkere eten van Nonna dus. 

In februari 2013 zijn we met de ouders van Nino, familie en vrienden  op een vissersboot onder naar de Tindari gevaren. Daar hebben we de urn met de as van Nino in de zee gelegd. 

De Tindari blijft daarom altijd een bijzondere plek om te bezoeken.

Dus ook vanmiddag zijn Sergio en ik er geweest. Helaas begon het net te regenen, maar eenmaal boven bleek dat ook te zorgen voor mooie uitzichten.

In 396 v. Chr. werd het antieke Tyndaris  (Tindari) gesticht als één van de laatste Griekse kolonies op Sicilië. De Grieken wisten hun locaties goed uit te kiezen. Vanaf de helling waarop de stad werd gebouwd heb je een goed uitzicht over de zee en op de Eolische eilanden. 

Dé belangrijkste reden waarom Tindari bekend is, zijn echter niet de archeologische resten van de stad Tyndaris, maar het “Santuario della Madonna Nera di Tindari”, Heiligdom van de Zwarte Madonna.

Volgens de legende zou het beeld van de Zwarte Madonna in de 8ste eeuw na Chr. hier in Tindari zijn beland. Het beeld was verborgen in een houten kist aan boord van een schip dat ergens uit het oosten kwam en hier in de baai van Tindari bescherming moest zoeken tegen een geweldige storm. Toen de storm was gaan liggen bleef het schip vastzitten. De bemanning besloot het schip lichter te maken door een deel van de vracht aan wal te brengen. Tevergeefs. Pas toen de houten kist met het beeld aan wal werd gebracht, bleek het schip in staat opnieuw uit te varen. Toen het schip weg was en de inwoners van Tindari de kist openden, ontdekten ze het mysterieuze beeld. Ze zagen er een teken in dat de Madonna ervoor gekozen had hier in Tindari te blijven.

De kerk waar het beeld van de zwarte Madonna staat is gebouwd in 1979 en oogt vrij modern. Achter deze kerk ligt het oude kerkje nog verscholen. 

Een andere legende brengt de Madonna in verband met de meertjes die zich bevinden aan de voet van de rots waarop het heiligdom is gebouwd, de Laghetti di Marinello. 

Dit verhaal gaat als volgt. Een vrouw ging met haar zieke dochtertje op bedevaart naar de Madonna van Tindari. Toen ze na de lastige pelgrimstocht voor het beeld stond, heeft de vrouw zich negatief uitgesproken over het feit dat  Madonna zwart was.  Het dochtertje gleed voor de kerk uit en viel  van de hoge klif richting zee. De vrouw smeekte de Madonna om haar dochtertje te redden en dat gebeurde. De zee trok zich terug en de val van het meisje werd gebroken door een zachte zandbank die plots tevoorschijn kwam.

Die bijzondere zandbank en de kleine meertjes die de terugtrekkende zee achterliet, kan je vandaag nog steeds zien.

Ik verbaasde me er vandaag wel over dat na bijna 40 jaar de meertjes steeds kleiner zijn geworden.

Op onderstaande foto is de zandbank nauwelijks meer te zien in vergelijking met een foto uit 2013, vanaf dezelfde plek.

23 april 20242013

Milo waren we bij de Tindari heel even kwijt. 

Was die gek zijn naam in een cactus aan het kerven. Alsof hij wilde zeggen: IK WAS HIER.

Nou Milo, over een paar jaar gaan we op zoek naar "Jouw cactus".